As leis procesuais españolas, a Lei de axuizamento civil e as leis que regulan as xurisdicións contencioso-administrativa e social, especialmente as dúas primeiras debido á súa antigüidade, concibíronse pensando case exclusivamente nos procedementos xudiciais como unha sucesión de trámites e actuacións en formato papel e con necesidade absoluta de presencialidade física na práctica de actuacións xudiciais.

Esta lei establecerá as bases legais da transformación dixital da Administración de Xustiza mediante a substitución da regulación de 2011, para crear unha arquitectura de información nova baseada en datos e garantir a seguridade xurídica dixital nos procedementos. Para iso, a norma contemplará un marco legal novo da tramitación electrónica de procedementos xudiciais que atallará aspectos básicos como a firma dixital, os xuízos telemáticos, o expediente xudicial electrónico ou o intercambio de datos na Administración de Xustiza.

Ademais, atallarase unha regulación nova sobre as relacións dixitais da Administración de Xustiza coa cidadanía e colectivos profesionais, o que inclúe un réxime novo de protección de datos adaptado ao sector.

Por último, a regulación da seguridade xurídica dixital incluirá a fe pública dixital de notarios, rexistradores e Letrados da Administración de Xustiza. Tamén contemplará as infraestruturas tecnolóxicas críticas para o funcionamento normal do Servizo Público de Xustiza con obxecto de promover o Estado de dereito no ambiente dixital novo.

Por outro lado, un dos obxectivos de Xustiza 2030 é a consecución dunha «xustiza intelixente» e orientada aos datos, é dicir, capaz de tratar toda a información que consta nas actuacións para que, ao combinala con outro tipo de información relevante, as administracións competentes poidan tomar decisións, predicir as flutuacións da demanda do servizo e axudarlles aos xuíces e maxistrados na resolución dos procedementos.