A dixitalización permite a descentralización da tramitación procesual e outórgalle unha forma nova ao Servizo Público de Xustiza. Esta posibilidade convértese nunha necesidade e urxencia no contexto da pandemia. O obxectivo do proxecto é poñer en marcha actuacións que permitan a xestión telemática mediante tres subproxectos:

Inmediación dixital e servizos non presenciais. Vai cubrir todos os aspectos relacionados coa atención da cidadanía a distancia no trato coa Administración de Xustiza e cos órganos dependentes. Ofrecerá solucións de espectro amplo e que poderán reutilizar todos os actores. Así, construirase un proxecto de país baseado na identificación segura da cidadanía e das empresas grazas a métodos áxiles. Isto permitirá concederlles seguridade xurídica aos administrados e xerar oportunidades de negocio novas.

A inmediación dixital segura mellorará a experiencia de usuario da cidadanía e das empresas no trato coa Administración de Xustiza e cos colectivos asociados.

Este sistema desenvolverase no ámbito da Administración de Xustiza, pero tamén poden empregalo outras administracións. Trátase de aproveitar os recursos das administracións para mellorar a eficacia de cara á cidadanía.

Fe pública dixital. A transformación dixital na que está inmerso o Ministerio de Xustiza recolle todos os ámbitos que entran na súa competencia. Polo tanto, a maneira na que os notarios e rexistradores exercen as súas funcións tamén está contemplada.

Neste sentido, preténdese levar a cabo diversas actuacións centradas en facilitar medidas que minimicen a relación presencial no ámbito dos notarios e rexistradores. Trátase de dispoñer da capacidade de realizar actuacións coa cidadanía mediante os sistemas de inmediación dixital ou Cl@ve para poder facer actuacións por videoconferencia e eliminar intercambios de información en papel con administracións públicas. Os cambios irán orientados ao uso de medios electrónicos.

Posto de traballo deslocalizado e teletraballo. O expediente electrónico novo orientado aos datos e a implantación dos tribunais de instancia e a oficina xudicial permitirán que os operadores da Administración de Xustiza traballen de maneira deslocalizada.

Farase unha distinción entre traballo deslocalizado e teletraballo. O traballo deslocalizado permite que un operador do servizo traballe na súa oficina xudicial desde a súa sede xudicial física máis próxima. En ocasións, un operador poderá traballar na sede xudicial da súa cidade de residencia aínda que o seu posto de traballo estea na sede xudicial doutra cidade. As oficinas de xustiza dos municipios tamén teñen esta función. Esta posibilidade repercute positivamente na conciliación e na redución da pegada de carbono pola mellora da mobilidade. Ademais, permite o traballo a distancia sen perder a socialización positiva que ten a relación laboral persoal.

As necesidades novas que apareceron coa crise do coronavirus puxeron de manifesto que, en ocasións, o feito de que os empregados públicos presten os servizos desde os seus propios domicilios non só é posible, senón tamén desexable. Isto permite reducir ao máximo a mobilidade innecesaria e a concentración de persoas en espazos pechados. Nestes casos, é necesario regular o coñecido como teletraballo porque os dereitos e obrigas dos empregados experimentan modificacións que convén negociar cos representantes e que esixen a conciliación coas necesidades da organización e do servizo. Ademais, o Ministerio de Xustiza, no marco do sistema novo de cogobernanza, acordou un protocolo común coas comunidades autónomas que teñen competencias en materia de xustiza a fin de que a regulación sexa o máis homoxénea posible en todo o país.

Ambos desempeños laborais están ligados co sinalado no proxecto 4: acceso e desenvolvemento profesional. Estes esixen orientar o cambio de indicadores da medición do desempeño aos obxectivos cumpridos e non á presencialidade.